Painlevék egin zituen film labur ugariek, krustazeoekin eta beste itsas sorkari batzuekin, informazio helburu argia dute, biologoa ere baden zinemagile bati dagokion moduan. Hala eta guztiz ere, xede horri gehitzen dio harritzeko sentsazioa pizteko nahia, eta, batzuetan, lilura eta higuina isla surrealistekin batera pizteko desioa. "La Pieuvre"-n, olagarroaren mugimenduak izan daitezke lazgarriak, baina oso sentsazio desberdin bat ere eragin dezakete: zefalopodoaren eskeletorik gabeko gorputzaren izur leunek usteltze exudatibo aztoragarri bat sortzen dute. Painlevé-k bere filmak lotzen zituen arrazoiaren subertsio batekin, eta bere buruari galdetzen zion: “Fenomeno natural bat osoki ulertzeak bere ezaugarri mirakulutsuak ezabatzen ditu? Egiazki, arrisku bat da. Baina gutxienez bere poesia guztiari eutsi behar dio, poesiak arrazoia iraultzen duelako eta errepikatzeak sekula ez duelako oztopatzen. Gainera, gure ezagutzan eduki ditzakegun huts gutxi batzuetatik beti sortuko da misteriotsuaren, ezezagunaren eta mirakulutsuaren nahaste alai bat”.
