«Galeria erraldoi batean gertatzen da. Mundu osoko 300 argazki instalatzen ditut eta bisitari bat, Linda, haiei begira dago. Esanen didazu: "Aspergarri mortala izanen da hori". Baina hemen argazkien arteko aldaera posible guztiak agertzen dira, hasieratik, elkarren ondoan jarrita eta gai bati buruz, eta infinituraino biderkatuta, eta horiek bezain mugagabeak diren konbinaketak, Lindaren eta argazkien artean. Modu guztietara, film hau infinitua izanen da. Argazkilaritzaren eta zinemagintzaren arteko erlazioak plazaratzen ditu, oraindik ikertzeko daude. Argazkilaritzaren kasuan, denbora finkoa da; zinemagintzaren kasuan, denbora hedatua. Argazkiek toki egiten diote ikuslearen iruditegiari. Hamar segundo edo hamar minutu egon daiteke argazki baten aurrean. Baina zinemagintzak, bere izaeragatik, ikuslea zinemagilearen arrastoaren atzetik eramaten du (...); zinemak argazkiari eman behar dio, ez alderantziz." (JDP)