The Host

Berezko bizitza hartzen duen argazki-bilduma bat bailitzan, filmak irudi finko batean aurrera egiten du ozenki, entzumenari maisutasunezko patxadaren kontakizun bat eskainiz. The Host obrak zinemagilearen memoria pertsonala eta talde-memoria konbinatzen ditu, eta ondo armatutako matrioska baten amarrua erakusten digu: nola den posible film familiar batek herrialde oso bat hartu eta aldi berean nork bere burua ikusi ahal izateko ispilu pertsonal baten bilaketa barne hartzea. The Host-ek hainbat film biltzen ditu. Entsegu-zinemaren gakoen bitartez zuzendariak haren gurasoen iragana ikusmiratzen du, Iraneko British Petroleum-en garai batean lanean aritu zirenekoa alegia. Ikerketak herrialdearen beste aurpegia erakusten digu, eta nazioarteko salaketa handi baten itxura hartzen du. Azkenik, Miranda Pennell-en eskaera irmoa da: irudiaren atzean begiratzera behartzen du, eta, haren bidez, bidean topatutako argazki eta objektu pertsonal eskaneatuen atzealdea azaltzea, bere buruarekin topo egiten duen arte, oraingo honetan istorio ofizialaren eta istorio intimoaren artean distantziarik egon gabe.