Khaldiyak, 17 urtekoak, bisitan eramanen gaitu Jordaniako Za'atariko errefuxiatu gunera: olanez eta etxe aurrefabrikatuez egindako itsaso bat eta bertan amaierako distantzia ez da ageri zerumugan. "Filmatzean inportante sentitzen naiz" aitortzen digu. Eguneroko filmatua egiteko ariketa aberatsa da, bere ahotsa bikoizten du eta orainalditik etorkizun ez oso urruna imajinatzen du. Berritasun bat dakar, gainera, aldaketa positiboak ikustea errefuxiatu gune batean: haurrak aktiboago daude, jolasean hasi dira eskuekin, jostailurik gabe, ez dira iluntasunaren beldur jada eta lagunak aurkitzen dituzte... baina... ilargia berriz, amaierako misterio handiarekin.