Atzera begiradak

Jendeak galdetzen didanean nola izan naitekeen baikorra orain politika aurrerakoiaren edo arte subertsiboaren aukerei dagokienez, esaera bat daukat: 'Konfiantza handiagoa dut nire etsaiengan nire lagunengan baino.. Ziur nago nire etsaiek gauza eskandalagarri errepresiboenak egiten jarraituko dutela, eta, beraz, kanpoan egonarazten zaienek edo artifizialki eta indarrez erreprimituak izaten ari direnek matxinada bat gogoraraziko dutela ezinbestean. Abangoardia esaten dioguna sortzen duen bultzada artistikoaren boterea ezin da gainditu; berriro altxatuko da beti.

Amos Vogel

Argazkia: Amos Vogel & Alexander Horwath, 1993. Viennale/Austrian Film Museum

Nire lan guztia tokiarekin, denborarekin, barneko espazioarekin –kanpokoaren aldean–, espazioko orientazioarekin (sarritan, nola edo hala astronomikoki izendatuta) eta pertzepzioen alderdiekin –argia, espazioa, enkoadraketa, fokuratzea– erlazionatuta dago.

1969. urtetik, nire kezka nagusia eskulturak egitea izan da, paisaian edo hiri espazio zabaletan, harria, hormigoia, adreiluak eta altzairua erabilita. Nahiz eta batzuetan barneko espazioak erabiltzen diren –gela osoak– kokalekutzat, tokiak –barnean nahiz kanpoan– eskulturen parte dira, obretarako ideiak tokiekin dudan erlazioan oinarrituta garatzen direlako.

Nire film, bideo eta liburuak –pertzepzioaren esparruan pentsatutakoak izaki horiek ere– paisaien ebokazioak edo tokien lekualdatzeak izan ohi dira. Espazioaren zantzuak (jarraipenen, panoramiken, aireko eta oinezko harraldien bitartez) eta naturaren alderdiak –eguzki argiaren txantiloiak, hauts uhinak, uretako islak– bisualki hautematen dira eta beste toki batera eramaten dira filmaren bitartez, denboran barrena; aldi berean, tokiaren psikologia tokiko musikaren, soinuen eta/edo ahotsen bitartez agertzen da soinu bandetan, edo testu lagungarrian.

Artistak Bideoen Datu Bankurako egindako adierazpenak, 1988