Programa 1

Vivre riche
Joël Akafou, Frantzia, Burkina Faso eta Belgika, 2017, 53 min.

Vivre riche (2017) Abidjanen filmatu zen, herrialdeko hiriburuan, eta "brouteurs" gazte talde bati jarraitzen dio hitzorduen webguneetan emakume zuriei estortsio egiten dieten bitartean. Logela batean sarturik, soina biluzik, maitasun hitzak xuxurlatzen dizkiete ordenagailuei. Pantaila eta pantaila artean, jai basatiak egiten dituzte, ametsez hitz egiten dute, kalkuluak egiten dituzte edo beren arrazoiak azaltzen dizkiete aurka dituzten beren familiei. Azken finean, zor koloniala kobratzen besterik ez dira ari. Ez da kontabilitate justua? Limurtze prozesu zehatzak hilabeteak irauten ditu. Begiak pantailan finkatuta, lurrean eserita eta sarearen konexio txarra madarikatuz: maitasuna benetan lan gogorra da. Akafouren kamerak amodio birtualetan parte hartzen du, pantailako ingerada lausoak, tekleatzen duten hatzak eta tintin egiten duten eskumuturretako urrezko erlojuak arreta handiz behatuz. Izen bitxiekin —Inza «La Haute Bourgeoisie Française», Rolex «Le Portugais»— mutilek igoera sozial alternatiboko modu bat lortu nahi dute, coupé-décalé ezaguna eginez. Mugimendu hori 2000ko hamarkadan sortu zen gauetako kluben eszenan, Boli Kostan ekaitz politikoa zegoela. Luxuzko bizimodua eta gastuak handiesten ditu, eta horiek moztuz eta ihes eginez lortzen dira —iruzur eginez («couper» bolikostarrez) eta ihes eginez («décaler»). Limurtuta egonik eta limurtzaileak izanik aldi berean, iruzurgileek kontsumoaren gizartea, diaspora eta azpijoko koloniala erresistentzia modu anbibalentean erreklamatzen dute, sistemaren barrutik. Baina, nola ihes egiten da hileta politikatik familia erantzukizunetatik ihes egin gabe? Akafouren zinema eskuzabalak bere protagonistak jarraitzen ditu egoera nahasi horietan dauden bitartean, tradizioaren eta desesperatzea baztertzearen artean zatiturik.

Jade de Cock de Rameyen