Programa 2

Denbora luzez Aljeliako Bejaia hirira (V'gayet, kabilioz; Bougie, fransesez) egiteko zegoen bidaia bat gauzatzen da azkenean.

Tonu epistolarrean, Anne-marie pertsona batengana zuzentzen da; hain zuzen ere, etorkizuneko bere buruarengana. Literatur aipuak tartekatzen eta konbinatzen dira bidaia honek zinemagileari sorrarazten dizkion gogoeta eta oroitzapenekin, iraultzari, maitasunari, haurtzaroari, Aljeriari, Bejaia hiri hain gazte horri, hizkuntzari, zinemari buruzko collage batean. Lan honetan, gutxi axola du pentsamendua nondik datorren, batzuk eta besteak denbora berri batean eta espazio berri batean biltzen eta ibiltzen baitira filmaren dimentsio abstraktu eta atenporalean.

Bejaiaren zantzuak, maiz adarren edo sareten bitartez, agertzen dira hondoko soinu hiritarrekin —muezzin bat, motozikleta bat, ahots pasakorrak, enarak, nonahiko Mediterraneo baten olatuen hotsa—. Irudia baranden atzean ezkutatzen da, pentsamendua zuhaitz adarren artean zabaltzen den bitartean. Le bruit du temps, Messaoud korapilatsua bezain misteriotsua da.

Bere azken filmean, Ostinato al-Ándalus, Anne-marie Aljeriara itzultzen da Mediterraneoa filmatu eta hari buruz pentsatzeko, garenaren eta gure jatorriaren ispilu gisa, historia baten eta geografia baten isla gisa. Urdina edo beltza izan daitekeen itsasoa, Napolesen eta Libanon desberdina dena.

Itsaso hori behin eta berriz ikusten da testura anitzetan eta forma desberdinetan, eskualde askotarikoa eta plurala dela nabarmentzeko. Zibilizazioen sorlekua, merkataritza bide historikoa, hilerri dramatikoa... Mediterraneoa mitikoa bezain beldurgarria da. Gerrek eta migrazioek durundatzen dute partitura berri batean, non ostinatoak musika baliabidetzat ez ezik, nortasuna aztertzeko eta berresteko baliabidetzat ere balio duen.

Hizkuntzen eta azentuen abesbatza batek pasarte horietako batzuk xehatzen dituen bitartean, irudia oinarrizkora murrizten da. Mediterraneoa gortina urdin batean soilik existitu daiteke.