Atzera begirako hiru ziklo: bi monografiko —Frans van de Staak: Hitza artxipelagoan eta Anne-Marie Faux: Mihi azpiko erreka—, hurrenez hurren, egile horiei buruz nazioartean eta estatu mailan egiten diren lehenengoak, eta Adiós a los animales, zinema dokumentaleko historia naturalen laugarren atala, Miriam Martínek programatuta eta aurkeztuta.
Adiós a los animales, izenburuak aditzera ematen duen moduan, animalen desagerpenari buruzko zine programa bat da. Animalia basatiei buruzkoa, jakina. Abereak eta maskotak ez dira desagertzen ari. Bai, zu hemen zaude, “seigarren desagerpen masibo” deiturikoan, fenomeno natural baten ondoriozkoa ez den lehenengoan. Bost saiotan, gizakien eta animalien arteko harreman modu desberdinak ikusiko ditugu (lehenengo topaketetatik, liluratuak edo izutiak, utilitarismo lizun eta gogorrera, jolasetik, erritualetik eta fabulatik igarota), baita gizakiekin harreman zuzenik ez duten animalia batzuk nola bizi diren ere (zeharka guztiek dute, mundu antropizatu batean).
Frans van de Staaken zinema nazioarteko lehen retrospektiba (Amsterdam 1943-2001), bere hogeita bost filmetatik hamaika jasotzen dituena, eta haren obrari buruzko lehen monografia argitaratzearen lagunduta.
Satirikoa eta filosofikoa artean, van de Staaken filmek hizkuntza-jokoak dira, zinemaren elementu tradizionalak berrantolatuz eta egunerokoaren perzepzioa deseginez. Bere zinemak gorputzen, espazioen eta haien interakzio posible guztien –ekintzak, keinuak, mugimenduak, hitzak hartzea– sinbolismoa adierazten du. "Dziga Vertov-en oinordeko bakarra" (Jean-Marie Straub, 2001).
Anne-marie Faux (Montfermeil, 1959) zinemagilearen obraren atzerabegirako ia osoa eta Espainian egiten den lehena. Obra melankoliko eta gogoetatsua da, filmatutako egunerokoen multzo baten gisara egituratua. Horietan, lekuen historiari eta bere historiari buruzko bakarrizketak inspiratzen dituzten xehetasunetan geratzen da zinemagilearen ahotsa.