«Ez nuen sekula sentitu desitxuratua zela, edo hala ikusi. Ez zidaten behin ere beldurrik eman. Areago, Raimondakis inoiz ikusi dudan gizon ederrenetako bat dela esanen nuke; ez dut hori beharturik esaten. Aurrean dut, antzinako estatua bat da. Hor ikusten dudalarik, ez dut legena gogoan, bera baizik, Raimondakis, beste inor ez. Ikusten dut, ederki ikusi ere, haren begiak ez direla jada begiak, baina atzean begirada baino zerbait gehiago dago, pantaila moduko hori, oso misteriotsua. Begietako kurbak ahokoekin loturik daude. Eta asimetria horrek, aurpegiko asimetria horiek guztiek ez dute itsusten, aniztasun antzeko bat ematen diote, zeharo berezia. Aurpegi horretako mapak sumendi bat gogorarazten dit, mendi bat, euri-jasa bat igaro ondoren, bertan paisaia bat zulatuta, zizelatuta utzirik. Gero, belarriei begiratuz gero, handiak dira kanpoko aldeak, eta itsua dela ikusten dugu, eta irudikatu dezakegu begiak uzkurtu ahala handitu direla belarriak. Gainera, kokotsa dago, pittin bat aurreraturik. Finean, sosegu aurpegia da niretzat." (JDP)
