«Contretemps filmean, Polletek aurreko filmak suntsitu eta berregiteko lana betetzen du. Méditerranée, L'Ordre, eta beste pelikula batzuetako eszenak hartuta, eta Jean Baronneten pelikula batekoak, film berri bat sortzen du, non irudi guztiak zorabiozko beste jolas izugarri eta espiral batean sartzen baitira. Itxia, bere burua aurrerantz botatzeko energia bilatzeko atzerantz doan mugimendu batean. Jokoaren piezak berriz hartu, eta berriz jaurtitzen ditu, berberak eta desberdinak." Berriz daude hor Sollersen testua eta Duhamelen musika, baina oraingoan Sollers eta Duhamel pelikulan daude, eta filmak, mugimendu espiral horretan, denboraren kontrako borrokari heltzen dio berriz, atzera ere ekiten dio, olatuak bezala (...) kulunka etengabean.» (Colette Mazabrard)