El polvo ya no nubla nuestros ojos

Produkzio exekutiboa: Mano Alzada. Hauekin: Diana Ríos Rengifo, Jesús Orccottoma Cárdenas, Igor Alfaro Méndez, Juan De Dios Carrasco, Camila Vega Ferrari, Ana Karina Barandiarán, Pacha Sotelo Camargo, Gabriela Wiener, Whinney Ramos Laque, César Vargas, Consuelo Salas eta Melvin Almonacid.

Filmocorto Limako Zinema Jaialdia, Mar del Platako Nazioarteko Zinema Jaialdia, Trujilloko Zinema Jaialdia, Corriente Fikziozkoa ez den Zinemaren Latinoamerikako Topaketa, Transcinema Zinema Jaialdia, Berwick Film & Media Arts Festival.

Estreinaldia Espainian

Oroitzapen multzo bat, irakurketa multzo bat. Berrehun urtez nazioa izan ondoren, Peruk lehia asko pilatu ditu hainbat lurraldetan eta garaitan. Super 8mm-ko film honek dei egiten die borrokalariei eta zordunei, gure historia berrienaren alde intimoenetik datozen diskurtsoak biltzeko.

2021. urtea Peruren bigarren mendeurreneko urtea izan zen nazio gisa, baina azken urte horiek ez dira bakarrak. Suz beteta egon dira. Colectivo Silencioren lehen filmak data haiek ekartzen ditu gogora, ospakizun ofizialetakoa ez den memoria nazional batekin ospatzen ditu, memoria erresistentearekin, jada memoria hutsa, gaur egun lubakiak baitaude kaleetan. Filmak berea duen beste istorio batera egiten du atzera, ez herrialde bat den fikziora, baizik eta zinemaren historiara, lagun duen zinema politiko-poetikoarenera, ahotsak, gorputzak, historiako irakasgaiak jarri ditu pantailan, eta paisaia izateari uko egiten dion lurraldea. Hainbat koadrotan, ozenki esatean ezabaezin bihurtzen diren dokumentuak irakurtzen dira, iraganeko eta etorkizuneko borroken frogak: indigenak eta nekazariak, landako eta hiriko langileak, emakumeak eta disidentziak. Bakoitzak bere argia du, eta edertasun bat, erregistrora oroitzapen iraunkor bat itzultzeko borondatetik ateratzen dena, biktimen memoria betierekoa izan dadin guztiongan, berenak bakarrik negar egiten zieten biktima haiena. Guztiak du begiratua eta miretsia izateko bere unea, kendu dioten guztia, eta filmatzean beraiena izango da berriro: zerua, larrea, zementua, farolak, su hartutako eraikin baten kanpoko hormak, hildakoen hilobiak. Bidegabekeriak kateatzen dira, datan antzinakotzat jotzen direnak, borroka zuri nazional haiek —independentzia gerrak— esklabismorik gabeko lurra utzi izan balute bezala. Jarraitu izan ez balute bezala.

Lucía Salas