Tunis, orri zuren baten iragazki harrigarriaren bitartez "behatuta", leiarretik zentimetro gutxira, haizearen bibrazioarekin eta eguzki-argiarekin itxuraz aldatzen dena, ikuspegia estali eta kanpo-irudia —ez, ordea, haren soinua— ezkutatuz. Senaz baliatuz, kamera oinezkoentzako, haurrentzako eta tokiko agintarientzako erakargarritasunik handiena bihurtzen da. “Zergatik filmatzen duzu horrela? Zein da mezua?” Galdetzen dio bere buruari oinezko batek. “Ez dut uste mezurik dagoenik", erantzuten du zinemagileak, eta, paradoxikoki, ezkutatu nahian haren herrialdearen errealitatea eta gizarte-testuinguru aztoratua hobeto islatzen dituen gailu arriskutsu bat entregatzen du. Arriskua eta zoria gaur egungo Tunisen barrena paseo bat “erakusteko” lehen planoan, hark dituen beldur eta ametsekin.
