Estreinaldia Espainian
Pirinioen eta Atlantikoaren artean, «les gaves» izeneko ibai boteretsuak igarotzen dira. Giza jarduerak uraren zikloa eta biodibertsitatea aldatzen ari da. Gizonek eta emakumeek jakin-minez eta maitasunez begiratzen diote edertasun eta hondamendizko mundu liluragarri honi.
Film honetan, ibaietan barrena oinez dabiltzan pertsona batzuk ageri dira, hain dago baxu ibaien ur maila. Eta ibiltzeaz gain, solasean ere ari dira, eta ederra da ibaiak soinu bandan sartzen direnean, beren berriketa paraleloarekin. Disonantzia hori ez da desadostasuna, elkarbizitza hobe baterako falta litzatekeena baizik. Ibaietan gertatzen ari diren gauza beldurgarri guztia gizakiarengatik dira, baina hemen hitz egiten dutenak ibaiak maite dituzten pertsonak dira, ibaiak aztertu eta zaintzen dituztenak.
Ibai baten bizitza osatzen duten prozesu konektatu ugariak ageri dira filmean. Eta film luzea izan behar du, sekuentzia askoren bidez bakarrik baita posible kontuan izatea horrenbeste konexio –glaziarrak, akuiferoak, presak, izokinak, amuarrainak, biologoak, tximeletak, artoa, deskonposatzen ari diren plastikoak. Ura borborka edo uhin txikiak eginez isurtzen da, baina dinamikarik konplexuena ikusezina da: ibaiak urrutitik datoz edo urrutira doaz beti. Mugimendu errepikakor bat dago filmean, agian uraren zikloarekiko paraleloa: grabitatearen aldeko edo kontrako panoramikak, ibaian hasi eta zeruan amaitzen direnak (edo alderantziz). Ibaietan ez bezala, publiko bat dagoela uste izan liteke panoramika horietan.
Manuel Asín