Autismoari buruzko beste pelikula bat izatetik urrun, film honetan ispilua itzuli eta autistak ez ditu pertsona ezberdin bezala aurkezten, baizik eta gu ikusle bezala, oso antzeko izaki moduan. Txekiar Errepublikako Miroslav Janek zinemagileak atzeratze hau lortzen du izenburuaren beraren helburutik hasita: zinema normalizatzeak erretratua normalizatzea dakar. Hemen ez dago gurasoen edo zaintzaileen segimendurik, ez analisi mediko edo zientifikorik,… Hemen benetako filma dago, protagonistek eta ez beste inork bizkarrean daramatena. Zaletasunak dituzten protagonistak eta haien eguneroko bizimoduaren desdramatizazioa, haien umorearekin eta grinarekin. Ikusteko zuzeneko estiloaren bitartez eta muntaketaren erritmo ausartarekin, piano-notek abileziaz puntuatua, nerabe autista taldearen koru-erretratu honek pantailan sartzeko eta ispilua zeharkatzeko desafioa egiten digu.
Estreinaldia Espainian