Jorge Oteizaren obra bilakaeran aurkitzen diren kategoria espazialen arabera aztertzen duten Jorge Ramos Jularren idatziak abiapuntu hartuta, Quindosek aurre egingo dio Apostoluen frisoari, paisaia topografiko moduan, eta, bertan, Oteizaren eskulturek kokapen horizontal birtuala hartzen dute, berriro ere zerura begiratuaz eta euria besoak irekita hartuaz, urte askotan zehar inguruko areka batean egin zuten bezala. Eskultura eta Arkitektura gris koloreko dantza bilakatuko dira lentean jartzen doan elur-bustiaren pean, eta Oízak eta Laorgak prestaturiko paisaia piramidal bikain eta izugarriarekin elkartuko da: aldi berean homogeneoa eta zorrotza den arkitektura. Jarraipen "hautsi" hori bera adierazten da sekuentzia-planoaren muntaketan, "ezinean" aurrera eginaz, eta batzuetan begia motel galduko da hutsuneen artean edo erliebe berriak bilatuko ditu berehala begirada haietara zuzentzeko. "Horma eraisteko" edo Oteizak esango zukeen moduan "desokupatzeko" ahalegina behin eginda, kanpaien eta zozoen ustekabeko oparia bidaia-lagun bilakatuko da.
