(Sei piezak osatutako dokumental kolektiboa; 4. zenbakiko pieza soilik aurkezten da, Elia Urquizak zuzendua)
“Bitxia bada ere, abuztuan, uda guztietan, Santanderren bat egiten dute nire amonak eta Francok. Generalisimoaren azken zaldizko estatua Udaletxeko Plazaren erdian dago; leku horretan, nire amonak, beste guztiek bezala, eguzkia hartzen du, lagunekin izotz-edariak hartzen ditu, kartetan jokatzen du, siesta egiten du. Estatuak ez du trabarik egiten eta ez du arretarik deitzen”.
Elia Urquiza (Iruña, 1979).Lehenbiziko dokumentala, De Carmen a Carmen, UABko Sortze Dokumentalen Masterrean zuzendu zuen.Ordudanik obra ugari idatzi, zuzendu eta editatu ditu, maiz dokumentalaren eta fikzioaren arteko lerroa gaindituz.2005ean Entre el dictador y yo dokumental kolektiboan parte hartu zuen. 2006an, Historia de un niño obran, bere bi zuzendari gustukoenei, Victor Erice eta Abbas Kiarostamiri, omenaldia egin zien, Bartzelonako CCCBko bere erakusketa komunean. 2007an La Caixa fundazioaren beka bat irabazi zuen eta, horri esker, Kaliforniako CalArts zinema zuzendaritzako programan sartu zen; han, fikziozko zinemaren aukerekin jolas egin du. 2010ean Nafarroako Kultur eta Turismo Mintegiko beka bat irabazi zuen eta, hala, orain, graduondoko ikasketak amaitzen ari da Los Angelesen, Monte Hellman zuzendari duela.