Zinema narratiboaren, poesia esperimentalaren, abangoardiako antzerkiaren, arte plastikoen, inprobisazio musikaren eta hizkuntzaren filosofiaren bidegurutzean, Frans van de Staakek (Amsterdam, 1943–2001) leku paregabea hartzen du zinemaren historian. Baruch Spinoza, Hubert Poot eta Wallace Stevensen testuetatik eguneroko hizkuntzako egindako esaldietara, van de Staaken filmek bizitza modernoaren zeinuen sentsualtasuna bakartzen eta berrinterpretatzen dute, ahots baten inflexiotik zapata baten lokarriak lotzeko modura. Bere idatziak, elkarrizketak eta bere proiektuak prestatzeko materialak oinarri hartuta, liburu honek bere filmografia distiratsuan barrena ibiltzera gonbidatzen du, zinemaren aukerei buruz duen ikusmoldean muturreko originaltasunaren lekuko baita.
«Fikzioa da? Baietz esango nuke. Hala ere, fikzioaren kontua birformulatu egin du van de Staakek funtsezko baldintzetan: nola mugitzen gara gela batean? Nola zuzentzen gara besteengana? Zein da bestea? Nolakoa da gela? Agerikoa berriz deskubritzen den eszenaratzea. Ikerketa bat. [...] Eta pentsa dezagun ez dagoela hau baino pantaila zuriaren poeta autentikoagorik, agian eztabaidagarria, apala eta berezia den van de Staak. Ez du ezerk gelditzen, ez bonbek, ez ipurtalde biguneko ohiko ikusleek; aldiz, zerbait irekitzen du: ate bat.» (Johan van der Keuken)
NICDO, S.L.k sustatua eta banatua.