Le Bois don’t les rêves sont faits

Claire Simonek ia urbanoa den oihan baten geografia erretratatzen du bere azken lan handi honetan, Vincennesko basoa, Paris kanpoaldean. Denon eskura dagoen paradisu galdu moduko bat da, eskuragarria, mundu guztiak jotzen du bertara aterpe edo bakardade bila, begiradaren arabera. Basoak klase sozial guztietako kideak onartzen ditu, bereizketarik gabe, eta besoak zabaltzen ditu hiriaz nekatu den hiritarrak amestutako irudi faltsua balitz bezala. Asfaltoan bizitzeko zailtasunak atzean gelditzen dira hemen, eta terapia berdea izan litekeena agertzen da: herritarra jolasean, jostetan eta ametsetan aritzen da, bere errealitate grisean ez bezala.