Pablo Chavarriak bere bosgarren filmean erreala denaren muga aukeratzen du Chiapasen argitu gabeko epaiketa baten inguruan bidaia sentsorial eta saiheskorra proposatzeko. 2000. urteko ekainean, lau polizia erailda agertzen dira. Alberto Patishán eskualde mexikarreko irakasle eta aktibista 60 urteko kartzela-zigorrera kondenatzen dute gertaera horrengatik. Tartean behin, bere seme-alabei idazten dizkien gutunak entzuten ditugu: “Itxaropena denborarekin egindako kontratu inozoa da” idazten die. Batere argia ez den justizia eta indarkeria, hura arrakastarik gabe saihesten saiatu den herrialde batean, filmatzeko modurik onena abstrakzioa eta hipnosia dira.